هوش مصنوعی در راه است تا داستان شبانهٔ کودک‌تان را به‌دست بگیرد

هوش مصنوعی به‌تدریج تهدیدی واقعی و جدی برای ادبیات کودکان — و یادگیری کودکان — ایجاد می‌کند.

دختری نوزاد نشسته و با کتابی ساخته‌شده از پیکسل‌های خراب بازی می‌کند.

تصویر از Mother Jones؛ Getty؛ Unsplash

امروز صبح همان‌طور که هر روز صبح آغاز می‌کنم، کتابی را برای دخترم می‌خوانم. کتاب امروز، «Abuela» اثر آرتر دوروس بود که توسط الیسا کلون تصویر شده است. «Abuela» داستان شیرینی درباره دختری است که تصور می‌کند او و مادربزرگش به آسمان می‌پرند و در شهر نیویورک پرواز می‌کنند. دوروس به‌طرز ظریف واژگان و عبارات اسپانیایی را در سراسر متن می‌بافد و اغلب به خوانندگان اجازه می‌دهد معنی آن‌ها را خود کشف کنند، به‌جای ترجمه مستقیم. وقتی روزالبارا، نوهٔ دوزبانه، کشف می‌کند می‌تواند پرواز کند، به مادربزرگش می‌گوید: «Ven, Abuela. بیا، ابوالا». مادربزرگ اسپانیایی‌زبان‌اش به‌سادگی پاسخ می‌دهد: «Sí, quiero volar». استفادهٔ زبانی آن‌ها به شخصیت‌شان اشاره دارد — امری که بسیاری از نویسندگانی که برای بزرگسالان می‌نویسند، انجام نمی‌دهند.

«Abuela» یکی از کتاب‌های مورد علاقهٔ دوران کودکی‌ام بود و اکنون یکی از کتاب‌های مورد علاقهٔ دو‑ساله‌ام نیز است. (بله، ما نسخهٔ کهنه‌ام را می‌خوانیم.) او از ایدهٔ مادربزرگی که پرواز می‌کند خوشش می‌آید؛ او از یادگیری تکه‌هایی از آنچه او «Fanish» می‌نامد لذت می‌برد؛ او از صحنه‌ای که روزالبارا و ابوالا سوار هواپیما می‌شوند خوشش می‌آید، اگرچه نگران این است که صداهای هواپیما ممکن است بسیار بلند باشد. از همه مهم‌تر، او تصاویر گرم اما پرخندهٔ کلون را دوست دارد که زندگی شهری را با جزئیات تقریباً نقطه‌نگاری به تصویر می‌کشند. هر صفحه موارد بی‌شماری برای او فراهم می‌کند تا به‌دنبالشان بگردد و برای ما نیز موضوعات بسیاری برای بحث می‌سازد. (سگ‌ها کجا هستند؟ «tío» روزالبارا چه می‌فروشد؟ چرا وقتی هواپیماها صدا می‌کنند ترسناک می‌شود؟) من احتمالاً حدود ۲۰۰ بار «Abuela» را از زمانی که در طول تابستان از والدینم برداشتم، خوانده‌ام و هیچ دو بار خواندن مشابه هم نیستند.

هر روز صبح را با کتابی به‌قابلیتی همانند «Abuela» شروع نمی‌کنم. گاهی دخترم کتاب‌هایی را انتخاب می‌کند که دوست دارم نخوانیم: کتاب‌هایی که به‌عنوان هدیه به‌خانه‌مان رسیده‌اند یا در انبوهی از کتاب‌های هدیه‌داده‌شده وجود دارند که هنوز از بین نیاورده‌ام. این کتاب‌ها دارای هنرهای رندر شدهٔ کامپیوتری رنگارنگ و ناهنجار هستند. برخی متونشان شعرهای کودکانه است و بقیه قافیه‌های بی‌معنی دارند که به‌نظر نمی‌رسد داستانی بسازند. یک یا دو کتاب به‌موضوع تعطیلات یهودی می‌پردازند و چند کتاب دیگر سوغاتی‌های گردشگری هستند

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *